Mollen leven normaliter solitair in hun eigen territorium, dat bestaat uit een uitgebreid gangenstelsel (de burcht). Soortgenoten worden hier op agressieve wijze uit verjaagd, maar geen stress de mol is heel tolerant ten opzichte van tuinders. :0)
Zo’n territorium kan wel 2-3000 vierkante meter beslaan. In het begin van het jaar, februari-april, spelen de hormonen op. Een mol wil ook wel eens vertier. Dus gaan de mannetjes op zoek naar vrouwtjes. Dat is ff werk, ze moeten echt veel meters maken, wat resulteert in de vele hopen in je tuin. Hij kan wel 10-15 meter per uur graven, best indrukwekkend.
Niet getreurd, in principe is een mol een teken dat het met het bodemleven in je tuin de goede kant op gaat, want de mol eet nu eenmaal regenwormen en insecten die in de grond leven. Molshopen kun je het beste uitharken. Je gazon komt wel weer terug.
Wanneer de burcht voldoende voedsel oplevert, neemt de graafactiviteit van de mol af. De mol onderhoudt zijn gangenstelsel goed en sluit uitgangen zo nodig van binnen af.
De mol is geen vegetariër, in tegendeel, hij eet uitsluitend dierlijk voedsel. Het gangenstelsel van de mol fungeert hierbij als een val voor ongewervelde dieren; tijdens voedselrondes door zijn gangenstelsel, verschalkt hij de dieren die in de gangen zijn gevallen. Het belangrijkste voedsel is de regenworm. Daarnaast eet hij ook larven, insecten, spinnen of slakken en soms kleine ongewervelde dieren, zoals jonge muizen, of eieren.
Door zijn speciale rechte haarinplant kan de mol even gemakkelijk voor- als achterwaarts door de gangen bewegen. De DAF onder de zoogdieren zou je kunnen zeggen. Hij heeft grote voorpoten waar hij uitstekend mee kan graven. De mol heeft kleine, slecht ontwikkelde ogen, maar is niet blind.
Lang leve de mol. Geniet ervan.
Met dank aan
De tuinkalender, inspiratie thema
de zoogdierenvereniging, inspiratie voor de tekst
Wesley Overman en Jan van Uytvanck (foto’s)